مثبت نیوز - مصطفی کیایی کارگردان «هم گناه» در گفتگو با هفت صبح درباره تفاوت کارهایش بیان کرد:‌ من ماجراجويی را دوست دارم. براي همين هفت فيلم ساخته‌ام كه هيچ كدام شبيه هم نيست. یک سری از اين فيلم‌ها موفقيت زيادی داشته‌اند ولی من بعد از آن مسير عوض كردم. بازيگوشی و ماجراجويی در فيلمسازی را دوست دارم. به اين هم فكر نمی‌كنم منتقدان از نتيجه كار راضي هستند يا خير. هميشه حرفم اين است: مهم ترين فاكتور در يک كار قصه است. او در ادامه از مخاطبان درخواست کرد که برای تماشای این سریال صبور باشند چون در ادامه اتفاق‌هایی خلاف قضاوت ها شاهد خواهیم بود: مخاطب بايد صبور باشد. نمي شود در هر قسمت قصه همه كاراكترها را روايت كرد. من كلي پيام از طرف مددكاران داشتم كه شما چرا هيچ تحقيق نكرديد؟ كدام مددكار خواستگاري كسي مي رود كه به او كمك كرده است؟ من گفتم لطفا صبور باشيد و قصه ما را ببينيد.... چون كاراكترها زياد است در برخي قسمت ها بعضي از آن ها را رها مي كنيم. مثل اتفاقي كه در دو قسمت قبلي براي شخصيت پرويز پرستويي افتاد. ولي از اين قسمت قصه پرستويي دوباره پررنگ مي شود. محسن کیایی نویسنده و بازیگر «هم گناه» درباره قصه این سریال به هفت صبح گفت: ما متريالی كه ابتدا در نظر داشتيم برای ۵۰ قسمت بود. قراری كه با مصطفی و علی كوچكی داشتيم اين بود كه يک قصه ايرانی خانوادگی تعريف كنیم. براي ما مخاطب در اولويت اول است. يک بار چهار ماه ۱۰ قسمت سريال را نوشتيم اما در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه خوب نيست. مصطفی گفت اين را كار نمی‌كنم و از اول دوباره شروع به نوشتن كرديم. کیایی معتقد است در این سریال سراغ کلیشه‌های سریالسازی نرفته‌اند: ما در«همگناه» سراغ لاكچری بازی نرفتيم. يک خانواده سنتي پول دار نشان می‌دهيم و اصلا چيزي را به رخ نكشيديم. نمی‌توان طبقه پول دار جامعه را نديد، ولی بايد رفتار و كنش شان در درام درست و قابل باور باشد. يعنی تو يک سری آدم را نشان ندهی كه نه به درام ربط دارند و نه فضای اجتماعی خودشان. ما در فصل يک، مخصوصا در پنج قسمت اول كه كاراكتر زياد داشتيم و قرار بود آدم ها را معرفی كنيم و قلاب بيندازيم تا مخاطب گير بيفتد، شايد قصه يک مقدار كند بوده ولي از قسمت پنج، روند داستان سرعت گرفته است. در فصل دو داستان بيش از پيش باز مي شود و مخاطب با ۱۲ قسمت مهيج مواجه خواهد بود.